Κι ένα ποίημα... που ήθελε να γίνει ψάρι

Περιμένοντας φως

Ακόμη και αν νομίζεις ότι φυσικά μπορείς
Το σώμα αποφασίζει για σένα ενώ μοχθείς
Ο επιστάτης σου δείχνει ωμά ότι τρόπος
Άλλος ασφαλώς και δεν υπάρχει τώρα
Ο μόνος τρόπος είναι περιμένοντας
Την ανάσα στη διαπασών
Προσπαθείς να αποφύγεις
Περιμένοντας όμως
Θα βρεις ανακούφιση ξανά
Για να είσαι εσύ όπως ήσουν
Υπάρχει αντίτιμο επιπλέον της αναζήτησης κέρδους
Υπάρχει δικαιοσύνη διάχυτη
Μουλιασμένα τα δάχτυλα μετά το μπάνιο γαβγίζουν
Τις τυχάρπαστες τρίχες από το ζωηρό σκύλο τρίβεις
Επιστρέφει αγύριστο ζαριάς ελάττωμα το σώμα
Από το χρόνο της όχθης στο χρόνο του μόχθου
Συναρμολογεί ταυτότητες επί γης στάζοντας
Για να αρμέξει αιχμές πραγμάτων, αντιφάσεις
Πώς να μην είναι απών μετέπειτα
Ο διαπερνών εαυτός από τις σκοπιές των σημείων
Όταν αυτό το σώμα ανασφάλιστο στο ρεύμα
Του νου που διαρκώς το μισθώνει φιλόδοξα
Φουσκώνει και ξεφουσκώνει
Από μια φωνή δέους, ηχώ παρασκηνίων
Μέχρι ο νους να αποφασίσει το δίκαιο
Συνειδητοποιώντας ότι υπάρχουν όρια
Είσαι αφανούς ισχύος αντλία
Το φως είναι δύναμη
Περιμένοντας
Το φως δίνει
Περιμένοντας φως
Διαπιστώνεται πάνω σου
Η ενότητα του εκτός