ΧΡΟΝΙΑ

Θέλω να σας βλέπω
Παιδικά μου χρόνια
Μου λείπετε κάθε τόσο
Σε πρόσθετα νέα αιτήματα
Θέλω λοιπόν να τον βλέπω πιο συχνά
Ανέτοιμη και μείον τον αέρα
Όχι μόνο απ’ τις κουπαστές
Να κοπιάζουν τα μάτια μας
Αχνά ράβοντας αντικριστά
Με ένα λευκό κουβάρι εύρους
Πότε την κρούστα μιας θάλασσας
Πότε το λάρυγγα μιας ασφάλτου
Μάταια στη σιωπή τότε τα μάτια
Ρωτούν περιττά αποχωρώντας
Από το τώρα εν χορεία
Γιατί όχι μια ώρα ακόμη
Μη μας ξεγελούν οι αυριανές
Ημέρες μεσοτοιχίας του Πάσχα
Πίσω από τις φωνές των γειτόνων
Ξένων πασχαλινών αυγών
Εμείς πάσχουμε από χρόνο
Χρόνια που ξεπερνάτε γέλιο ή δάκρυ
Στην αποβάθρα να με πάτε στο σταθμό
Σε κείνον που βλέπω ότι φτάνει
Το τίποτα να τρώμε συν τον άνεμο με δυόσμο
Άμμος στα δόντια ή το αλλού ενδιάμεσα