Tête à tête με το παράδοξο

Τώρα, στην περίοδο της κρίσης, φαίνεται ότι και το μικρό μου καναρίνι δεν είναι αμέτοχο μπροστά στη γενική ανησυχία και στον προβληματισμό, καθώς τσιμπολογά πρώτα, τα σπόρια από το πάτωμα χωρίς να αγγίζει αυτά, που έχει στο κλουβί του. Θετικό από τη μια, εφόσον μικρό σκουπάκι δεν υπάρχει, ο Μομπίλ, κατά κάποιον τρόπο, επιτελεί κοινωνικό έργο, ή/και τελεί χρέη για την υπηρεσία, την οποία μόνος του δημιούργησε, προνοώντας από πριν και λειτουργώντας έτσι ώστε τα σπόρια να βρεθούν στο πάτωμα.

Αντίστοιχα, σε ένα φόρουμ, το οποίο επισκέπτονται διάφοροι, και τα δύο συμβαίνουν: και, κατά την κρίση ορισμένων, διαπιστώνεται το κοινωνικό κίνητρο, που ωθεί αγνώστους και μη να ανταλλάσσουν μηνύματα, αλλά και, τρόπον τινά, όλοι αυτοί συντηρούν την υπηρεσία, που μόνοι τους δημιούργησαν, όσο γίνονται μέλη και καταχωρούν τα προσωπικά στοιχεία τους στη λίστα των μελών.

Κάποιος, λοιπόν, έγραψε σε ένα τέτοιο φόρουμ ότι ο φίλος του ενδιαφέρεται να αγοράσει cheap art. Και ένας φίλος μου, που έτυχε να το διαβάσει, σκέφτηκε: ‘‘πιάσε τρία κιλά’’. Μιλώντας για μονόλεπτα παράδοξα, του δρόμου αντί του διαδικτύου αυτή τη φορά, θυμάμαι μια ερώτηση, που έκανα πρόσφατα σε έναν άγνωστο, λαχανιασμένη από την ανηφόρα, αλλά αυτός, μη γνωρίζοντας να μου απαντήσει ποια ήταν η οδός που έψαχνα, έλαβε για απάντηση την εξής ερώτηση: ‘‘και έχετε παρκάρει παράνομα;’’. Και παράνομος και άχρηστος…ο εμβρόντητος κύριος.

Εάν, όμως, αυτός ο κύριος μιλούσε στο κινητό, πιθανότατα με hands free, το οποίο δεν γίνεται πάντα αντιληπτό από έναν άλλο περαστικό, τότε το ερώτημα θα ήταν διαφορετικό: ο κύριος μιλά στον εαυτό του ή πράγματι απευθύνεται σε κάποιον άλλο; Συμβαίνει αυτοί που μιλούν στον εαυτό τους, να καλομεταχειρίζονται τη φωνή τους, μιλώντας σιγά και κοιτώντας σταθερά προς τα κάτω. Αντίθετα, οι άλλοι με τα hands free μιλούν δυνατά, κοιτώντας αριστερά-δεξιά, σαν τον άνεμο που μπερδεύει τα χόρτα με την πόρτα.

Θυμάμαι, ένα Σάββατο μεσημέρι ξοδευόταν ανάμεσα σε λέξεις, ενώ, η παρέα, ήμαστε αμίλητοι μπροστά στις πολλές ερωτήσεις ενός κυρίου, οι οποίες, δυστυχώς, δεν ήταν συνεκτικές, αλλά του τύπου ‘‘ήθελα κάτι να πω’’…Και ξέρετε και τον τάδε; Και πώς ήταν εκείνος; Ναι, τώρα μου θυμίσατε αυτό που έλεγε ο Μπάρμπα -Στρουμφ. Με λίγα λόγια, ο κύριος που απορούσε, κουνούσε το κεφάλι του πέρα δώθε, τόσο που σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να επινοήσουμε ένα νέο shampoo, το Ανεμιστηρέξ, που μεγαλώνει-μεγαλώνει ώριμα, ανύπαντρα παιδιά μέχρι τα 40+ και με πολλές απορίες…αντί για πιτυρίδα. Αν αυτό δεν είναι πυρά οφθαλμών, τότε τι είναι; Η πιτυρίδα;

Εν τέλει, η μεγάλη απορία δεν αφορά παρά στον τρόπο με τον οποίο, σήμερα, οι εικόνες, που κυοφορούν το παράδοξο, διαδέχονται η μία την άλλη. Ιδίως στις μεγάλες πόλεις, όπου οι κάτοικοι, σαν τις μέλισσες, φαντάζονται τις εξοχές με γύρη και δέλεαρ αλλά οι μέλισσες, ως κάτοικοι, δεν μπορούν πια να επιστρέψουν στις κυψέλες τους, εξαιτίας των αυξανόμενων κεραιών της κινητής τηλεφωνίας…

http://www.artprisma.gr/
http://www.cheapart.gr/gr/index.htm
http://www.neonakismetals.gr/gr/index.htm (επειδή όλοι έχουμε κάτι παλιό για να ανακυκλώσουμε, από υπολογιστή μέχρι κινητό, 210- 55 37 000)

Και δυο tips ολλανδικά:

Τι σημαίνει
1. Ik hou wel van een leuke kop
2. Je maakt me nieuwsgierig

Απαντήσεις:
1. Μου αρέσει το πρόσωπό σου
2. Με κάνεις να έχω περιέργεια