Γλώσσα Παυλίδη

Το σώμα μου κατειλημμένο
Γι’ απόψε θα κόψει τη γραμμή
Υποκοριστικών αόριστης συμπάθειας
Με το τηλεοπτικό κέντρο διερχομένων
Όπως ένα καπέλο που ο νόστος
Του λείπει σε καθεστώς ενοικίου
Μεσοδρομίς των κανόνων ντυμένο
Πολιτικά υπό και από-κρίνεται
Όλα βραδύνουν καλώς έστω
Αλλά μια άλλη γλώσσα βαραίνει
Ασταμάτητα τώρα τα οστά
Με ένα μελαγχολικό ρυθμό
Γυρίζοντας το σώμα στη μνήμη
Αυτή που δεν θέλει να ξέρει το δρόμο
Βαρυθυμεί χωρίς αναδρομικά γιατί
Ταγούς και λαγούς ενός ισοσκελούς
Τριγώνου επάνω στην πόλη ρίχνοντας
Χωρίς δίκυκλο μέσα στον υπόγειο κύκλο
Ο δακτύλιος ή ο νόμος ισχύει για όλους
Η σοκολάτα υγείας Παυλίδη τρέχει στο δάκτυλο
Ρωτώντας τη μίζα Αιγαίου Παυλίδη
Αν σε αιγαιοπελαγίτικη τρόπον τινά
Θα την αναβαθμίσει εν όψει και του θέρους
Αιγαιοπελαγίτικη ωραία σαν σοκολάτα
Καλό και στον τουρισμό θα κάνει
Φόρο τιμής συγγενικό πληρώνοντας

*κι αν γράφω, είναι που, ως έφηβη βουλευτής της Β’ Συνόδου 1996-97, ζω με την ανάμνηση ενός ονείρου παρά με την προσδοκία μιας ψευδαίσθησης, ενώ βλέπουμε τα όσα εξακολουθούν να συμβαίνουν…