ΝΥΧΤΕΣ

Τις μικρές ώρες παραδίδομαι σε υποσχέσεις
Από ανακούφιση ότι νέα αξία επίκειται
Σε ακαθόριστα οικείους ενοίκους
Σβησμένους διαβασμένους
Χρόνους κοινούς του μικρού μας χώρου
Οι νύχτες όμως δεν κάνουν παρά κατασχέσεις
Ομολογώντας μόνο στο χρόνο που γνωρίζει
Την πραγματική αυτοκτονική αλήθεια
Με το φως της μέρας δεν υλοποιείται ένα
Από τα ζητήματα καταδικασμένα να επανέρχονται
Οι γλώσσες γυρίζουν υπενθυμίζοντας την ήττα
Να αντιλαμβάνεσαι ήχους ανεπίδεκτους απόλαυσης
Για ένα άτακτο, αιφνίδιο ανάγνωσμα αλλάζεις
Μεσάνυχτα και κάτι
Ανταλλάσσοντας αγγλόφωνα κουφές ημέρες στην οθόνη
Με γαλλόφωνες νύχτες εύηχες
Και τους αγκώνες επάνω σε ένα μαξιλάρι
Αλλά πώς ο κύκλος να δεχτεί να μην ολοκληρώσει
Τα τεμπέλικα κενά ενός οξύμωρου τριγώνου
Πώς οι προθέσεις, κορυφαίες θέσεις να μην υπολείπονται
Της φιλόδοξης πραγματικότητας, του χρόνου των άλλων
Κόπηκε από τον εαυτό ένα κάτι υποδεικνύοντας τις λέξεις
Επίμονα τσιμπώ έξω από τον ύπνο μου τον ξένο καθρέφτη
Σαν το μικρό σπουργίτι ανήσυχης διατροφής από τα πέριξ
Ο παραλήπτης έφηβος μέσα μου ρευστά δοκιμάζει όσα
Δεν επιβλήθηκαν ως το κύπελλο οριστικών αποφάσεων
Αποφασίστηκαν για μένα από έναν έτερο, ξένο χρόνο
Τον ένοικο μέσα στην καρδιά που διαρκώς φιλοξενεί
Υπόσχεται για να διαψεύδεται αυτός κι εγώ μαζί του
Μπροστά στη δυνατή ομολογία ημερήσιας λάμψης
Χωρίς ποτέ θλίψη να σημαίνει αυτή η διαπίστωση
Εμμονή πιο ισχυρή της έντονης παρασημοφόρησης
Ο ξένος από μακριά φωτεινά ότι κυριαρχεί ελήφθη