γ' και τελευταίο μέρος της συνέντευξης με την ιστορικό, συγγραφέα και εκδότρια Ελένη Σταμπόγλη Στα σχολεία γίνονται εκθέσεις ζωγραφικής με θέματα από τα βιβλία της σειράς Στους δρόμους του Βυζαντίου;
Ε.Σ: Βεβαίως, πολλά σχολεία κάνουν όχι μόνο εκθέσεις αλλά διάφορες εκδηλώσεις. Τα παιδιά αναλαμβάνουν ρόλους, όπως να υφαίνουν και να μαγειρεύουν φαγητά, για τα οποία διαβάζουν, για παράδειγμα, σε ένα από τα βιβλία. Υπάρχει μια εμπλοκή της τάξης που θα αποφασίσει να «δουλέψει» το κάθε βιβλίο βυζαντινών θεμάτων.
Η εμπλοκή έπεται της πλοκής.
Ε.Σ: Ακριβώς.
Οι εκδόσεις Καλειδοσκόπιο επίσης συνεργάζονται και με ιδρύματα.
Ε.Σ: Ναι και συνεργαζόμαστε με μεγάλη χαρά, καθώς οι ανάγκες συμπίπτουν ή συγκεράζονται. Υπάρχει ένα εκδοτικό πρόγραμμα «κορμός», το οποίο λειτουργούμε, αλλά παράλληλα υπάρχουν και εργασίες, που αναλαμβάνουμε για λογαριασμό τρίτων. Αυτοί οι τρίτοι χάρη στην εξειδίκευσή μας σε θέματα πολιτισμού και περιβάλλοντος, είναι αντίστοιχα φορείς, που ασχολούνται με τους ίδιους τομείς πολιτισμού και περιβάλλοντος: ΜΚΟ, όπως είναι το MEDASSET, Μουσεία, όπως το Μουσείο Γουλανδρή, Φυσικής Ιστορίας και το Νομισματικό Μουσείο, με το οποίο, αυτήν την περίοδο, είμαστε σε συνεργασία για τον κατάλογό του.
Ε.Σ: Βεβαίως, πολλά σχολεία κάνουν όχι μόνο εκθέσεις αλλά διάφορες εκδηλώσεις. Τα παιδιά αναλαμβάνουν ρόλους, όπως να υφαίνουν και να μαγειρεύουν φαγητά, για τα οποία διαβάζουν, για παράδειγμα, σε ένα από τα βιβλία. Υπάρχει μια εμπλοκή της τάξης που θα αποφασίσει να «δουλέψει» το κάθε βιβλίο βυζαντινών θεμάτων.
Η εμπλοκή έπεται της πλοκής.
Ε.Σ: Ακριβώς.
Οι εκδόσεις Καλειδοσκόπιο επίσης συνεργάζονται και με ιδρύματα.
Ε.Σ: Ναι και συνεργαζόμαστε με μεγάλη χαρά, καθώς οι ανάγκες συμπίπτουν ή συγκεράζονται. Υπάρχει ένα εκδοτικό πρόγραμμα «κορμός», το οποίο λειτουργούμε, αλλά παράλληλα υπάρχουν και εργασίες, που αναλαμβάνουμε για λογαριασμό τρίτων. Αυτοί οι τρίτοι χάρη στην εξειδίκευσή μας σε θέματα πολιτισμού και περιβάλλοντος, είναι αντίστοιχα φορείς, που ασχολούνται με τους ίδιους τομείς πολιτισμού και περιβάλλοντος: ΜΚΟ, όπως είναι το MEDASSET, Μουσεία, όπως το Μουσείο Γουλανδρή, Φυσικής Ιστορίας και το Νομισματικό Μουσείο, με το οποίο, αυτήν την περίοδο, είμαστε σε συνεργασία για τον κατάλογό του.
Στο παρελθόν έχουμε συνεργαστεί και με Εφορείες Αρχαιοτήτων. Μάλιστα, είχαμε κάνει και μια ωραία δουλειά με πρωτοβουλία του νέου αρχαιολογικού μουσείου Καλαμάτας, τότε, σε συνεργασία με την εφορεία, για γονείς με παιδιά που επισκέπτονται το μουσείο. Σχεδιάσαμε οπότε κάποιους εκπαιδευτικούς σάκους, τους οποίους δανείζεται μια οικογένεια στο χώρο του μουσείου. Επίσης, είχαμε και μια συνεργασία με τον αρχαιολογικό χώρο της Αμφίπολης. Προσπαθούμε και εμείς. Επιδιώκουμε τέτοιου είδους συνεργασίες, επειδή είναι και για μας ένας τρόπος να προβάλουμε αλλά και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας. Είμαστε ένας μικρός εκδοτικός οίκος και επομένως, δεν είναι δυνατόν να τα κάνουμε όλα και μόνοι μας. Ανέκαθεν πίστευα και πιστεύω στην ομαδική δουλειά.
Να ευελπιστούμε ότι το Καλειδοσκόπιο και η Ένωση ελληνικών πόλεων με μεσαιωνικά κάστρα θα συνεργαστούμε στο άμεσο μέλλον.
Ε.Σ: Με μεγάλη χαρά. Εμάς, το όνειρο είναι να αποκτήσουμε ένα χώρο, όπου θα μπορούμε να δεχόμαστε κόσμο, γονείς και παιδιά, ώστε να είμαστε ανοιχτοί στην κοινωνία. Μέχρι στιγμής στέλνουμε ανθρώπους, με τους οποίους συνεργαζόμαστε σε σχολεία ή σε βιβλιοθήκες και σε κέντρα απασχόλησης για παιδιά. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι συγγραφείς μας, εμψυχωτές -αν πρόκειται για θεατρικό παιχνίδι-, καλλιτέχνες, ή και εικονογράφοι βιβλίων, οι οποίοι θα αναλάβουν να δείξουν στα παιδιά τον τρόπο με τον οποίο γίνεται μια εικονογράφηση. Επίσης προσπαθούμε να κάνουμε την ιστοσελίδα μας http://www.kaleidoscope.gr/ όσο πιο γνωστή γίνεται και γι’ αυτό δημιουργήσαμε και ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, ώστε να είναι πιο εύκολο στους αναγνώστες μας να προμηθεύονται ή να μαθαίνουν για τα βιβλία μας. Ακόμη οι έλληνες χρήστες δεν είναι εξοικειωμένοι με τις αγορές βιβλίων μέσω διαδικτύου αλλά στο μέλλον πιστεύω ότι αυτό θα εξελιχτεί. Άλλωστε, μια καλή ιστοσελίδα είναι χρήσιμο εργαλείο και για τους επαγγελματίες του χώρου, καθώς και για τους γονείς.
Τι ελπίζετε για το 2010;
Ε.Σ: Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, φαντάζομαι. Εύχομαι, σ’ εμάς και σε άλλους μικρούς σαν κι εμάς, να μπορούμε να υπάρχουμε. Αυτό είναι το πρώτιστο αυτή τη στιγμή. Να μη μας καταπιούν οι μεγάλοι και να καταφέρουμε να καλλιεργήσουμε αυτό το ιδιαίτερο στίγμα και να κερδίσουμε αυτό το μικρό χώρο, που μας αναλογεί. Και να μας γνωρίσουν άνθρωποι που θα μας στήριζαν, αν μας γνώριζαν, αλλά δεν καταφέρνουμε δυστυχώς να τους προσεγγίσουμε, ώστε να δουν τη δουλειά μας.
Αυτό απαιτεί μια δικτύωση.
Ε.Σ: Είναι μια πρόκληση για εμάς να κερδίσουμε τον κόσμο μας. Για όλους, πιστεύω ότι υπάρχει ένας χώρος, αρκεί να τον διεκδικήσεις και να τον κερδίσεις.
Να του δείξεις το πρόσωπό σου.
Ε.Σ: Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια συνέβησαν πολύ δραματικές αλλαγές στο εμπόριο του βιβλίου. Βεβαίως έφερε και καλά. Εισήγαγε, όμως, και όρους μιας άγριας αγοράς, οι οποίοι ήταν άγνωστοι για το εμπόριο του βιβλίου. Επειδή το εμπόριο του βιβλίου ήταν πιο κλειστό και μικρής κλίμακας, με μορφολογία διαφορετική. Μέτραγαν οι άνθρωποι. Ήξερες τον τοπικό σου βιβλιοπώλη, τον υπάλληλο στο βιβλιοπωλείο. Αυτοί, αντίστοιχα, προλάβαιναν να παρακολουθήσουν την παραγωγή του βιβλίου. Τώρα όλα εκτινάχθηκαν με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο και για τους επαγγελματίες των βιβλιοπωλείων, και για τους εκδότες αλλά και για τους αναγνώστες. Όλο το κύκλωμα έχει δυσκολέψει. Νομίζω ότι θα αναδυθούν νέες μορφές επικοινωνίας του χώρου με το κοινό του. Απλώς σε αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο. Δηλαδή, εμείς οι μικροί που δεν έχουμε την ίδια ικανότητα να ξεχωρίσουμε στις μεγάλες αλυσίδες, θα αναζητήσουμε πλέον άλλους χώρους. Ήδη βλέπουμε ότι το βιβλίο παρουσιάζεται σε γκαλερί τέχνης ή σε χώρους που απασχολούν παιδιά.
Αυτό είναι ελπιδοφόρο. Όπως και το ότι αλυσίδες, όπως το Metropolis, αφιερώνουν και ένα χώρο στο παιδί, στα νέα καταστήματά τους.
Ε.Σ: Ναι. Αυτό που θα θέλαμε βεβαίως περισσότερο είναι χώρους μη κερδοσκοπικούς σε σχέση με το βιβλίο. Χρειαζόμαστε μία πολιτική για το βιβλίο, όσον αφορά στις βιβλιοθήκες, στις «γωνιές» και στις λέσχες ανάγνωσης. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει μόνο πού μπορείς να προμηθευτείς ένα βιβλίο. Αυτό θα το πετύχεις. Πρέπει να μας ενδιαφέρει πού μπορεί να φιλοξενείται ένα βιβλίο. Αυτό είναι το ζητούμενο για την Ελλάδα. Μικρές χώρες, όπως είναι η Ολλανδία, αντέχουν να στηρίζουν την παραγωγή του βιβλίου τους, επειδή υπάρχουν τόσοι χώροι που αγοράζουν βιβλία απλώς για να τα δανείζεται το κοινό.
Εμείς δυστυχώς δεν δανειζόμαστε.
Ε.Σ: Όχι. Δεν υπάρχει αυτή η κουλτούρα του δανεισμού και της βιβλιοθήκης. Αυτό είναι ένα πεδίο, στο οποίο πρέπει να επιμείνουμε. Και εμείς που πουλάμε βιβλία πρέπει να επιμείνουμε στο δανεισμό και να δημιουργήσουμε χώρους για το βιβλίο.
Για το ηλεκτρονικό βιβλίο ποια είναι η γνώμη σας;
Ε.Σ: Ότι έρχεται (γέλια). Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να το αποτρέψουμε. Δε νομίζω ότι είναι κακό που έρχεται ούτε νομίζω ότι θα σβήσει το έντυπο. Μοιραία θα επαναπροσδιοριστούν θέσεις και ρόλοι.
Στην παιδική λογοτεχνία τι είναι σημαντικό να προστατευτεί;
Ε.Σ: Σημαντική θέση και ρόλο έχει η εικονογράφηση. Πρόκειται για την καλλιέργεια του ματιού και για την αισθητική αγωγή. Είναι πολύ μεγάλης σημασίας, οπότε, να έχουμε καλούς εικονογράφους ιδίως σήμερα που ζούμε σε μια εποχή, όπου η εικόνα διαδραματίζει μεγάλο ρόλο. Τα παιδιά είναι –και πρέπει να είναι- πολύ αυστηροί κριτές, καθώς, μπροστά απ’ τα μάτια τους, περνούν και πράγματα μη αξιόλογα. Πρέπει να καλλιεργούμε και να προστατεύουμε αυτήν την αισθητική αγωγή. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια ιστορία, ένα παραμύθι, όσο σύντομο και αν είναι, βασίζεται στο κείμενο. Επιμένουμε πάρα πολύ στο καλό κείμενο, επειδή ο γραπτός λόγος είναι η ουσία ενός βιβλίου. Τείνουμε πολλές φορές αυτό να το υποτιμούμε. Οπότε, αν με ρωτούσατε τι είναι το σοβαρό, θα σας έλεγα «το κείμενο».
Σας ευχαριστώ πολύ.
*Στη σειρά Στους δρόμους του Βυζαντίου κυκλοφορούν οι παρακάτω τίτλοι:
• Πρόσκληση σε γεύμα
της Ελένης Σταμπόγλη
• Απ’ των κάστρων τις Χρυσόπορτες
του Ταξιάρχη Κόλια
• Στο σχολείο με χαρτί και καλαμάρι
του Θάνου Μαρκόπουλου
• Κόκκινη κλωστή δεμένη – Το παραμύθι των υφασμάτων
της Παρής Καλαμαρά
• Φάρμακα και θαύματα – Γιατροί, νοσηλευτές και άγιοι, γιάτραινες και ακτουάριοι
του Βασίλη Κατσαρού
Eκδόσεις Καλειδοσκόπιο
Ομήρου 50, 106 72
210- 36 27 641
210- 36 32 788
http://www.kaleidoscope.gr/
info@kaleidoscope.gr
Να ευελπιστούμε ότι το Καλειδοσκόπιο και η Ένωση ελληνικών πόλεων με μεσαιωνικά κάστρα θα συνεργαστούμε στο άμεσο μέλλον.
Ε.Σ: Με μεγάλη χαρά. Εμάς, το όνειρο είναι να αποκτήσουμε ένα χώρο, όπου θα μπορούμε να δεχόμαστε κόσμο, γονείς και παιδιά, ώστε να είμαστε ανοιχτοί στην κοινωνία. Μέχρι στιγμής στέλνουμε ανθρώπους, με τους οποίους συνεργαζόμαστε σε σχολεία ή σε βιβλιοθήκες και σε κέντρα απασχόλησης για παιδιά. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι συγγραφείς μας, εμψυχωτές -αν πρόκειται για θεατρικό παιχνίδι-, καλλιτέχνες, ή και εικονογράφοι βιβλίων, οι οποίοι θα αναλάβουν να δείξουν στα παιδιά τον τρόπο με τον οποίο γίνεται μια εικονογράφηση. Επίσης προσπαθούμε να κάνουμε την ιστοσελίδα μας http://www.kaleidoscope.gr/ όσο πιο γνωστή γίνεται και γι’ αυτό δημιουργήσαμε και ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, ώστε να είναι πιο εύκολο στους αναγνώστες μας να προμηθεύονται ή να μαθαίνουν για τα βιβλία μας. Ακόμη οι έλληνες χρήστες δεν είναι εξοικειωμένοι με τις αγορές βιβλίων μέσω διαδικτύου αλλά στο μέλλον πιστεύω ότι αυτό θα εξελιχτεί. Άλλωστε, μια καλή ιστοσελίδα είναι χρήσιμο εργαλείο και για τους επαγγελματίες του χώρου, καθώς και για τους γονείς.
Τι ελπίζετε για το 2010;
Ε.Σ: Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, φαντάζομαι. Εύχομαι, σ’ εμάς και σε άλλους μικρούς σαν κι εμάς, να μπορούμε να υπάρχουμε. Αυτό είναι το πρώτιστο αυτή τη στιγμή. Να μη μας καταπιούν οι μεγάλοι και να καταφέρουμε να καλλιεργήσουμε αυτό το ιδιαίτερο στίγμα και να κερδίσουμε αυτό το μικρό χώρο, που μας αναλογεί. Και να μας γνωρίσουν άνθρωποι που θα μας στήριζαν, αν μας γνώριζαν, αλλά δεν καταφέρνουμε δυστυχώς να τους προσεγγίσουμε, ώστε να δουν τη δουλειά μας.
Αυτό απαιτεί μια δικτύωση.
Ε.Σ: Είναι μια πρόκληση για εμάς να κερδίσουμε τον κόσμο μας. Για όλους, πιστεύω ότι υπάρχει ένας χώρος, αρκεί να τον διεκδικήσεις και να τον κερδίσεις.
Να του δείξεις το πρόσωπό σου.
Ε.Σ: Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια συνέβησαν πολύ δραματικές αλλαγές στο εμπόριο του βιβλίου. Βεβαίως έφερε και καλά. Εισήγαγε, όμως, και όρους μιας άγριας αγοράς, οι οποίοι ήταν άγνωστοι για το εμπόριο του βιβλίου. Επειδή το εμπόριο του βιβλίου ήταν πιο κλειστό και μικρής κλίμακας, με μορφολογία διαφορετική. Μέτραγαν οι άνθρωποι. Ήξερες τον τοπικό σου βιβλιοπώλη, τον υπάλληλο στο βιβλιοπωλείο. Αυτοί, αντίστοιχα, προλάβαιναν να παρακολουθήσουν την παραγωγή του βιβλίου. Τώρα όλα εκτινάχθηκαν με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο και για τους επαγγελματίες των βιβλιοπωλείων, και για τους εκδότες αλλά και για τους αναγνώστες. Όλο το κύκλωμα έχει δυσκολέψει. Νομίζω ότι θα αναδυθούν νέες μορφές επικοινωνίας του χώρου με το κοινό του. Απλώς σε αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο. Δηλαδή, εμείς οι μικροί που δεν έχουμε την ίδια ικανότητα να ξεχωρίσουμε στις μεγάλες αλυσίδες, θα αναζητήσουμε πλέον άλλους χώρους. Ήδη βλέπουμε ότι το βιβλίο παρουσιάζεται σε γκαλερί τέχνης ή σε χώρους που απασχολούν παιδιά.
Αυτό είναι ελπιδοφόρο. Όπως και το ότι αλυσίδες, όπως το Metropolis, αφιερώνουν και ένα χώρο στο παιδί, στα νέα καταστήματά τους.
Ε.Σ: Ναι. Αυτό που θα θέλαμε βεβαίως περισσότερο είναι χώρους μη κερδοσκοπικούς σε σχέση με το βιβλίο. Χρειαζόμαστε μία πολιτική για το βιβλίο, όσον αφορά στις βιβλιοθήκες, στις «γωνιές» και στις λέσχες ανάγνωσης. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει μόνο πού μπορείς να προμηθευτείς ένα βιβλίο. Αυτό θα το πετύχεις. Πρέπει να μας ενδιαφέρει πού μπορεί να φιλοξενείται ένα βιβλίο. Αυτό είναι το ζητούμενο για την Ελλάδα. Μικρές χώρες, όπως είναι η Ολλανδία, αντέχουν να στηρίζουν την παραγωγή του βιβλίου τους, επειδή υπάρχουν τόσοι χώροι που αγοράζουν βιβλία απλώς για να τα δανείζεται το κοινό.
Εμείς δυστυχώς δεν δανειζόμαστε.
Ε.Σ: Όχι. Δεν υπάρχει αυτή η κουλτούρα του δανεισμού και της βιβλιοθήκης. Αυτό είναι ένα πεδίο, στο οποίο πρέπει να επιμείνουμε. Και εμείς που πουλάμε βιβλία πρέπει να επιμείνουμε στο δανεισμό και να δημιουργήσουμε χώρους για το βιβλίο.
Για το ηλεκτρονικό βιβλίο ποια είναι η γνώμη σας;
Ε.Σ: Ότι έρχεται (γέλια). Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να το αποτρέψουμε. Δε νομίζω ότι είναι κακό που έρχεται ούτε νομίζω ότι θα σβήσει το έντυπο. Μοιραία θα επαναπροσδιοριστούν θέσεις και ρόλοι.
Στην παιδική λογοτεχνία τι είναι σημαντικό να προστατευτεί;
Ε.Σ: Σημαντική θέση και ρόλο έχει η εικονογράφηση. Πρόκειται για την καλλιέργεια του ματιού και για την αισθητική αγωγή. Είναι πολύ μεγάλης σημασίας, οπότε, να έχουμε καλούς εικονογράφους ιδίως σήμερα που ζούμε σε μια εποχή, όπου η εικόνα διαδραματίζει μεγάλο ρόλο. Τα παιδιά είναι –και πρέπει να είναι- πολύ αυστηροί κριτές, καθώς, μπροστά απ’ τα μάτια τους, περνούν και πράγματα μη αξιόλογα. Πρέπει να καλλιεργούμε και να προστατεύουμε αυτήν την αισθητική αγωγή. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια ιστορία, ένα παραμύθι, όσο σύντομο και αν είναι, βασίζεται στο κείμενο. Επιμένουμε πάρα πολύ στο καλό κείμενο, επειδή ο γραπτός λόγος είναι η ουσία ενός βιβλίου. Τείνουμε πολλές φορές αυτό να το υποτιμούμε. Οπότε, αν με ρωτούσατε τι είναι το σοβαρό, θα σας έλεγα «το κείμενο».
Σας ευχαριστώ πολύ.
*Στη σειρά Στους δρόμους του Βυζαντίου κυκλοφορούν οι παρακάτω τίτλοι:
• Πρόσκληση σε γεύμα
της Ελένης Σταμπόγλη
• Απ’ των κάστρων τις Χρυσόπορτες
του Ταξιάρχη Κόλια
• Στο σχολείο με χαρτί και καλαμάρι
του Θάνου Μαρκόπουλου
• Κόκκινη κλωστή δεμένη – Το παραμύθι των υφασμάτων
της Παρής Καλαμαρά
• Φάρμακα και θαύματα – Γιατροί, νοσηλευτές και άγιοι, γιάτραινες και ακτουάριοι
του Βασίλη Κατσαρού
Eκδόσεις Καλειδοσκόπιο
Ομήρου 50, 106 72
210- 36 27 641
210- 36 32 788
http://www.kaleidoscope.gr/
info@kaleidoscope.gr
*η πλήρης συνέντευξη έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα Ο Καστρολόγος, της ένωσης ελληνικών πόλεων με Μεσαιωνικά Κάστρα, τεύχος 5, Ιανουάριος 2010.
Posts
No comments:
Post a Comment